Des Bankerl (Gedicht)
DES BANKERL
Nit weit va dahoam steht a Bankerl nebst Roan.
Sthet schon durt, seit i denkn konn, seit i wor kloan.
Ma siachts nit van Haus aus, oba gern geht ma hin.
Wor oft durt in mein Leben, kimmts ma do grod in Sinn.
Wonn’s durt sitzt, kimmts da vür, an dem Plotz is olls recht.
Scheint in gonzn Tog Sunn hin, außa ‚s Wetter is schlecht.
Siachst es Tol aus, die Felder, die Roan hintndron.
Und gonz obn die Berg trogn a Schneehauberl schon.
Wia i Kind wor, is d‘ Oma zan Bankerl hingong.
I hon gspült drei im Gros, üba kurz oda long.
Hon i s‘ bettlt dass si ma sollt singa a Liad
Oda a Märchen dazöhln. Auf ihrn Schoß bin i kniat.
Wia i hergwochsn bin, hot mi hoambrocht mei Schotz.
Do wor uns des Bankerl der liabaste Plotz.
Van Haus hobns nit hergsehgn, ma wor do fost dahoam.
Wia schen is so a Bussal ba da Nocht in da Ghoam.
Wia i donn üba d’Joahr a a Muatta bin wordn.
Bin i oft mitn Wagerl zan Bankerl hingfoahn.
Heraußt in da Luft Schloft so a Buzzerl glei ein.
I hon gstrickt oda glesn und grod follt ma ein:
Wirs oft größa worn d’Kinder, hon i Gschichtln dazöhlt
Und mit eah Liada gsunga. Mei, wia ma des föhlt.
I hoff, dass i bold a Großmuatta bin
Und mit Enkerl konn hingehn. Nu wos kimmt ma in Sinn:
Wonn da Herrgott mir wa a longs Leben vagunnt,
dass i gor richtig olt wurd und oft neama so kunnt,
wia i wü, oft is ‚ Bankerl wohl grod an a Stöll,
wo ma donn a nu hinmog, wonn ma neama so schnö.
Zan Rostn, zan Sitzn, an der bonk liegt ma vü.
Wird wohl nu recht oft hingehn, wonns da Hergott so wü.
von Brigitte Hubmann
aus „Rottenmanner Mundartdichter“ Band 2
Du möchtest selbst beitragen?
Melde dich jetzt kostenlos an, um selbst mit eigenen Inhalten beizutragen.
2 Kommentare
Du möchtest kommentieren?
Du möchtest zur Diskussion beitragen? Melde Dich an, um Kommentare zu verfassen.