Die Tarockpartie
Die Tarockpartie
Seit Jåhren schon wird beim Adler-Wirt
am Freitågåbend tarockiert.
Då sitzen beim Königrufen beinånd
Der Pappenschlosser Anton, der Heinz, der sunstn Schnürln spånnt
Mit Don Gil von den karierten Hosen,
der håt vom Büroschlaf hint scho Blåsen,-
der vierte Plåtz is meist no frei,
då springt hålt dånn die Wirtin ein.
„Woarts no a bissl, zerscht muaß i schaun,
ob’s heut a g’rös’te Leber håbn“
der Doktor håt a weng an Hunger –
„då håb i ane, de z’geht auf der Zunga!!
In Heinz rinnt a glei’s Wåsser z’såmm:
„Kånn i, bittschön, die zweitgrößte håm?“
Waunns dånn des Papperl håm verdruckt,
då wird jetzt in die Händ’ gespuckt,
und los geht’s mit an Pikkolo,
an Fårbensolo und an Zwikkolo –
wås des ålls haaßt, is mir selber net klår,
obwohl i zuaschau scho etliche Jåhr.
„Mein Spü“, wird ång’sågt, die Spånnung wird greßer,
„Ana mit in Gaskriag“, des wird a „Besser“!
Håt ana Uhu, Pagat und Kanari beinånd,
so håt er an „Lämmergeier“ in der Hånd,
„Gil-Rupf“ is eahna’s liabste G’spü,
nur – der Gilbert hoit von dem net vü.
Jetzt sans vom Spielteufel schon so besessen,
dass s auf ålls åndere glått vergessen –
zum Beispül, wånn aner a menschliches Rühren verspürt,
weil er a påår Krügerl scho inhaliert, -
der wårt’ do glått, es is zum schiassen,
bis de åndern ålle a amol müassen –
dass’s jå nix versäumen! Es låchts, des is wahr,
es rennen ålle miteinander aufs Pissoir!
Und erscht des Aufhörn is a G’fåhr!
De spüln, wånn a scho Sperrstund wår –
Und d’ Sesseln auf de Tisch scho kippt,
und eahna die Wirtin nix mehr gibt, -
s’wird überåll scho finster im Haus –
„Gstieß a Radl!“ – es wird net aus –
Der Gilbert mant, es wird sein, dass da Gstieß
hålt offensichtlich a Nåchtwåndler is!
Auszug aus meinem Buch "Wirtshausgschichten"
Kommentare
Du möchtest kommentieren?
Du möchtest zur Diskussion beitragen? Melde Dich an, um Kommentare zu verfassen.