Gedicht: "Des Joahr geht boid an Ende zua"
Des Joahr geht boid an Ende zua,
wos hots uns olles brocht?
Vü Schöns, oba a monch Schicksoischlog
is kemma üba Nocht.
Doch wonn i nochdenk, kimm i drauf,
daß ‘s Guada übawieg’
und vü, wos nit recht grotn is,
oft an oan söiba lieg’!
Oba ois in unsan Erdnlebn
steht nit in unsra Mocht,
da Herrgott is’s, der olles lenkt
und üba uns Menschn wocht!
So monches ko ma nit vastehn,
empfindt’s ois ungerecht,
es zoag si oftmois spade eascht,
obs für oan guat woar oda schlecht!
Oft gehn ma wieda voi Vatraun
ins naxte Lebnsjoahr,
erhoffn Gsundheit und recht boid
an Friedn für de gonze Wöit!
Kommentare
Du möchtest kommentieren?
Du möchtest zur Diskussion beitragen? Melde Dich an, um Kommentare zu verfassen.